Terracottaleger, de stad Xi’an en hersenspinsels

Terwijl het in Nederland ook koud en regenachtig is, is het hier in Beijing toch kouder dan iedereen denkt. Beijing en het gehele noorden van China kent een korte herfstperiode na de zomer. Tot ongeveer begin november kon ik nog in mijn spijkerjasje rondlopen en daarna ging het rap achteruit. Waar de bomen nog wel bruin en geel kleurden lag de temperatuur toch al lager dan de week ervoor. Nu een maand later loop ik ‘s ochtends hard met een temperatuur van -5. Maar dan ben je wel meteen goed wakker en met het zonnetje erbij is het zeker niet onaangenaam. Heerlijk!


Twee weekenden geleden ging ik met Denice weer reizen in China. Naar de stad Xi’an, gelegen in de provincie Shaanxi. Na onze Chinese ochtend les op vrijdag vertrokken we richting Beijing Railwaystation. Hier stapten we op voor een 4,5 uur durende treinrit. Wel is dit een highspeed train, iets wat we in Nederland nog niet kennen aangezien hij 300 km/ per uur gaat. Met een rekensommetje kan je je wel voorstellen dat je na zo’n 4 uur reizen al een heel stuk verwijderd bent van Beijing!

Aangekomen in Xi’an zoeken we ons hostel ‘Hantang House’. Uiteindelijk vinden we het vrij snel omdat een meneer even met ons meeliep (we zagen er waarschijnlijk wel erg toeristisch uit, terwijl wij ons natuurlijk nu in China geen toerist meer voelen). Nadat we onze tassen hebben neergezet doen we ‘s avonds mee met de activiteit welke wordt georganiseerd in het hostel, Jaozi maken (Jaozi is een Chinese specialiteit en heel erg lekker). Daarna drinken en kletsen we nog wat tot in de vroege uurtjes met de andere nieuwe hostelgangers.

De volgende dag gingen we op pad nadat we eerst een heel lekker chinees ontbijtje hadden gehaald (baozi, een andere vorm van jaozi). We waren vervolgens op weg naar het welberoemde Terracottaleger! De grootste archeologische vondst van de 20e eeuw. Hier aangekomen met de bus namen wij een tourguide omdat we hadden gehoord dat je dan veel meer te weten komt aangezien ze in China ook niet veel borden hebben met informatie bij musea/ toeristische plekken. Het terracotta leger is in het museum ingedeeld in pit 1, pit 2, pit 3. Met onze Chinese vrouwelijk guide liepen we, met zijn drieën, naar de ingang, overigens sprak zij erg goed Engels 😉. De eerste stop bij binnenkomst was bij pit 1, dit is de grootste opgraving van de drie verschillende pits (delen). Het gebied is 14,260 vierkante meters. Hier staan de meeste klei poppen, zo’n 2000 warriors en paarden zijn nu al opgegraven. Maar het totaal ligt rond de 6000. 1/3 deel is dus pas opgegraven omdat ze willen wachten met het andere deel totdat er goede technologieën zijn om alles op te graven zonder iets te beschadigen.

Even terug in de tijd: het is pas in 1974 ontdekt door een aantal boeren die aan het graven waren om een put te maken. Nog helemaal niet zolang geleden dus, te bedenken dat het zo’n 2200 jaar geleden is gemaakt door de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Deze keizer gaf de opdracht om dit leger van klei te maken op 13-jarige leeftijd. Eigenlijk kwam zijn moeder ermee, zodat er iemand over haar zoon zal waken wanneer zij er niet meer is en wanneer hijzelf uiteindelijk ook zou komen te overlijden. Dus begonnen ze er maar vast vroeg mee. Op 50-jarige leeftijd overleed de keizer nadat hij al een tijd ziek was. Het terracottaleger werd rond die tijd dan ook afgerond. Zo’n 700.000 arbeiders hebben gewerkt aan het terracottaleger. De keizer geloofde erin dat hij verder zou leven na de dood, onsterfelijkheid. Hij moest daarvoor wel een leger hebben die alles en iedereen en vooral hemzelf nog steeds zou beschermen en vergezelde in zijn onsterfelijkheid. Zo liggen er ook ontelbaar veel schatten nog onder de grond waarvan er maar een paar zijn geopend. Het terracottaleger werd door de jaren heen met de bouw onder een dikke laag klei en zand gelegd waardoor het dus zo goed en lang bewaard is gebleven (terracotta staat overigens voor het klei waarmee alles is gemaakt, de klei komt in dit deel van de provincie voor). Het meest bizarre is nog wel dat de keizer alles geheim wilde houden zodat het complete plaatje mee zou gaan met zijn leven na de dood. Aan het einde van de bouw en van zijn leven werden alle mensen die meewerkten levend begraven zodat geen van de geheimen openbaar gemaakt konden worden. Ook de vrouwen (ja, meervoud, hij had heel veel vrouwen) werden vergiftigd en uiteindelijk stierf iedereen dus samen met de keizer nadat hij al een tijd ziek was en duidelijk werd dat hij niet meer lang had te leven.

De terracotta soldaten hebben allemaal een ander gezicht, andere functie, kleding, details, handlijnen en ga zo maar verder. Geen een is dus hetzelfde.

De verschillende ‘’pits’’ zijn ingedeeld op functie. Zo vind je in pit 1 alle soldaten, in pit 2 weer een hogere rang en in pit 3 de hoogste rang. Deze verschillen zag je dus in de bovengenoemde dingen maar ook in de hoogte van de grond. Zo zijn de soldaten veel lager in de grond gemaakt omdat zij een lagere rang hebben dan bijvoorbeeld een officier. Overal is over nagedacht waardoor het geen wonder is dat er zoveel arbeiders aan moesten werken en het jaren duurden. Ook zijn alle wapens welke een terracottasoldaat in zijn handen heeft nog net zo scherp als dat het hoort. De zwaarden en punten waren ook opvallend genoeg allemaal al gemaakt van chroom, wat bedoelt was als een dikke coating tegen corrosie. De chroom-laag technologie was bedacht en uitgevonden door de Amerikanen en Duitsers tijdens de eerste en tweede wereldoorlog. Maar het kwam dus al zo’n 2200 jaar geleden voor, wat eigenlijk heel bijzonder is. Ook staan de soldaten met hun gezicht allemaal één kant op. Het graf is gemaakt tussen de rivier en de bergen. De bergen liggen achter hen wat ze beschermd vanaf die kant. Als er dreiging zou zijn in het volgende leven, zou het leger dus klaar staan in de goede richting.

Mocht je dus ooit naar Xi’an en het terracottaleger gaan, neem dan voor die 100 kuai (€13) extra zeker een eigen tourguide, want ik had nooit verwacht dat er zoveel achter zat en alles met een reden is gemaakt. De foto’s heb ik toegevoegd onderaan de blog als je klikt op ‘foto's’, hier kan je bijvoorbeeld ook alle details van de soldaten zien, de paarden, enzovoort. Let vooral maar eens op de lijnen op de hand. Niks ontbrak aan dit immense leger van klei.

Na zo’n culturele middag en ontzettend veel geleerd te hebben gingen we terug naar de stad Xi’an. Xi’an was vroeger de hoofdstad van China en is omringd door een stadsmuur waar de keizer onder andere woonde. Deze stadsmuur staat er nog steeds als een van de enige in China en omdat elke opvolgende keizer hem weer goed onderhield kan je er nu nog steeds overheen lopen of fietsen. Door dit te weten werd het ons wel duidelijk dat de provincie Shaanxi, en in het bijzonder de stad Xi’an een ontzettend grote historie kent. ’s Avonds hebben wij onze wandeling dan ook voortgezet op deze muur waarvan we ongeveer ¼ deel hebben gelopen (totale afstand is 4 uur lopen). Het was prachtig verlicht met Chinese lampionnetjes, het traditionele China kan je hier zeker vinden.

Nadat we van de muur afgingen zijn we doorgelopen naar de moslimwijk. Deze staat bekend om zijn super lange straten met alleen maar streetfood. Je kan je wel voorstellen dat wij ons hier op en top hebben vermaakt. Ook vind je hier de provinciale specialiteiten. Als je door China reist verandert het eten mee net als de natuur/ de omgeving. Hier eten ze dus weer hele andere dingen dan in Beijing/ het noorden van China. De drie avonden dat wij in Xi’an waren zijn we dan ook niet naar een restaurant geweest maar hebben we alles uitgeprobeerd van de lokale keuken in streetfood-vorm. Het typische ontbijt in Xi’an is bijvoorbeeld een soort pitabroodje welke is opengesneden en daar stoppen ze vlees in (roujiamo heet het). Maar niet zomaar vlees, nee, het deed ons denken aan thuis. Iets als oma’s smeuïge en malse draadjesvlees. Het is echt het allerlekkerste wat Denice en ik hebben gegeten in China tot nu toe en dat zegt veel want alles smaakt hier goed 😉. Tripadvisor was in die zin onze beste vriend want daardoor kom je bij deze leuke en waardevolle plekjes. Deze plek was overigens wel in prijs gestegen volgens de reviews door de populariteit, ja dat kon je wel merken. Het was wel 12 kuai, omgerekend €1,60 per broodje, rib uit mijn lijf 😉

Daarna gingen we naar het Shaanxi (= de provincie) museum, gratis toegang. De eerste 250 kaarten worden ’s ochtends weg gegeven en de ander 150 kaarten worden ’s middags weggegeven. Wij hebben ons twee uurtjes hier heel goed vermaakt. De geschiedenis van de Shaanxi provincie is erg bijzonder en interessant. Dit alles omdat Xi’an vroeger dus de hoofdstad was van China en de eerste keizer hier woonde, hij liet naast het leger veel dingen bouwen waaronder ook de Chinese muur. Ook zorgde hij en de opvolgende keizers voor de sterke banden met andere landen, de Tang Dynasty was bijvoorbeeld China’s ‘’golden age’’, ze waren toentertijd de meeste welvarende en bevolkte beschaving op aarde. China stond dus al vroegtijdig op de kaart, de bekende silk route is er hier een van. Zo heeft China nog steeds goede banden met het Midden-Oosten en Europa op het gebied van handeldrijven, iets wat zeker is gegroeid de afgelopen tientallen jaren maar wat er dus altijd al was. Moslims zijn in China ook meer dan welkom, zo heb je hier ook moslimwijken en moskeeën. Niet in grote getale maar ze onderhouden hun banden op deze manier wel nog steeds ondanks dat het maar een héle kleine populatie is in China.

De dag werd afgesloten met een rondje door het park en bij de Pagooda met aansluitend een prachtige 20 minuten durende watershow bij de fontein. De dag erop deden we rustig aan en pakten we ’s avonds weer de trein terug naar Beijing. Het was een super waardevol en leerzaam weekendje weg. Iets wat je plant omdat het gezellig is en je zo tussendoor meer kan zien van China. Maar ook kom je er dus steeds meer achter dat elke stad en elke regio weer zijn eigen geschiedenis kent met daarbij andere streekgerechten. We hebben genoten!


Teruggekomen in Beijing gingen we weer naar school en wordt het hier steeds kouder. Nog vier weken les. Te bedenken dat dit avontuur bijna voorbij is, is erg gek. Een blog schrijven over je eigen avonturen is snel rooskleurig maar uiteindelijk is dit ook maar gewoon mijn normale leven, moet ik naar school en verandert alles even voor een half jaar. Maar je familie en vrienden zijn er uiteindelijk niet bij wat op sommige momenten zeker jammer is omdat het toch moeilijker is om dingen te delen op zo’n grote afstand. In die zin kan ik niet wachten om iedereen weer te zien maar als ik zou mogen kiezen zou ik liever nog een tijdje in China blijven en familie en vrienden even laten overvliegen om ze mijn ‘’wereld/ leven’’ hier te laten zien. Beijing is een plek waarvan ik van tevoren niet wist wat ik moest gaan verwachten. Met mijn vriendinnen hier vind ik steeds meer plekjes waar je leuk heen kan wanneer je hier voor een langere tijd bent, ga ik ’s ochtends tegenwoordig ergens mijn ontbijt halen bij de streetfood kraampjes, sport ik op de campus en maak ik soms ’s avonds een avondwandeling met de meiden. Een eigen leventje gevonden in de grote stad zoals dat ook in Utrecht was, waardoor Beijing nu echt mijn thuis is geworden. Op dat vlak had ik voorheen niet zo stil gestaan bij het feit dat je je dus kan gaan hechten aan een stad en een cultuur waar je eerst helemaal niet bekend mee was. Ik hou van de westerse cultuur maar de charme van de Chinese cultuur is ook zeker eentje waar ik nu dus nog geen afscheid van wil nemen en dat besef je je dan al helemaal goed als je steeds meer gaat zien van het land. Zoals je kan lezen heeft China en het meemaken van verschillende culturen mijn hart ieder geval wel veroverd!

Denk je overigens ik heb nog niks gelezen of gehoord over maskers en smog? Dat klopt, ik heb dit jaar erg veel geluk tot zover. De overheid werkt er hard aan om de smog naar beneden te brengen. Tot nu toe heb ik in de zomer en afgelopen 2 weken bij elkaar denk ik 5 a 6 keer een opvallende smogdag gehad. In tegenstelling tot wat normaal is in Beijing hebben wij heel veel dagen nog steeds een blauwe lucht met zon! Aangezien ik begin januari uit Beijing vertrek voor mijn reis door China zal ik de eventuele smog die nog gaat komen, in December, dus maar één maand meemaken.


Zo dat was hem weer! Ik hoop dat je genoten hebt van deze blog en wie weet heb ik je wat nieuws kunnen leren over Xi’an. Alle foto's zijn te vinden door onder- en/ of bovenaan te klikken bij 'Foto's'. Voor nu komen er nog heel veel leuke nieuwe activiteiten aan. Stay Tuned en geniet nog even samen met mij van al het mooie van Beijing en China!

Liefs Sanne